Oqeani dhe Peshku
"Kam një tregim për të treguar - është për një peshk dhe një oqean..
Ishte një here një peshk në Oqean. Peshku i tha Oqeanit:
"ti nuk mund t'i shohësh lotët e mijë sepse jam në ujë"
Oqeani ju përgjigj peshkut: " I ndjej lotët e tua sepse ti je në zemrën time!"
Unë s’jam as peshku as Oqeani, por përsëri e ndjej dhimbjen tënde kur ti qan.
Peshku i tha Oqeanit:
" Unë jam këtu, nuk do të lë ty sepse unë pa ty vdes."
Oqeani ju përgjigj peshkut: " Pa ty ekzistenca ime s’do të kishe domethënie."
Unë s’jam as Peshku as Oqeani, por përsëri unë s’do të lë ty, sepse të dua..
Peshku i tha Oqeanit:
" Pa peshqit s’do të kishte gjë në Oqean"
Oqeani iu përgjigj Peshkut: "Pa ty nuk ka asgjë në këtë Oqean."
Unë s’jam as Peshku as Oqeani, pa mua ti do të vazhdosh të jetosh por pa ty jeta ime s’ka kuptim..
Peshku i tha Oqeanit:
" Më herët sa peshq ke njohur para meje?"
Oqeani iu përgjigj Peshkut:
" Ti as që je Peshku i par që kam njohur, por ti ç’do herë do të jesh Peshku i parë në zemrën time."
Unë s’jam as Peshku as Oqeani dhe nuk jemi të parët e njeri tjetrit por dije se ç’do herë që filloj të pyes veten, ti je i pari që më shkon në mendjen time..
Peshku i tha Oqeanit:
" Pse unë jam ç’do here ai që të dëshiroj ty?"
Oqeani ju përgjigj Peshkut: " Sepse më pëlqen të jem në mendimet tua."
Unë s’jam as Peshku as Oqeani por dije se ç’do here je në mendimet e mija.
Nëse unë do të isha Peshku dhe ti Oqeani, a do të me lejosh të notoj në zemrën tënde?"
"Kam një tregim për të treguar - është për një peshk dhe një oqean..
Ishte një here një peshk në Oqean. Peshku i tha Oqeanit:
"ti nuk mund t'i shohësh lotët e mijë sepse jam në ujë"
Oqeani ju përgjigj peshkut: " I ndjej lotët e tua sepse ti je në zemrën time!"
Unë s’jam as peshku as Oqeani, por përsëri e ndjej dhimbjen tënde kur ti qan.
Peshku i tha Oqeanit:
" Unë jam këtu, nuk do të lë ty sepse unë pa ty vdes."
Oqeani ju përgjigj peshkut: " Pa ty ekzistenca ime s’do të kishe domethënie."
Unë s’jam as Peshku as Oqeani, por përsëri unë s’do të lë ty, sepse të dua..
Peshku i tha Oqeanit:
" Pa peshqit s’do të kishte gjë në Oqean"
Oqeani iu përgjigj Peshkut: "Pa ty nuk ka asgjë në këtë Oqean."
Unë s’jam as Peshku as Oqeani, pa mua ti do të vazhdosh të jetosh por pa ty jeta ime s’ka kuptim..
Peshku i tha Oqeanit:
" Më herët sa peshq ke njohur para meje?"
Oqeani iu përgjigj Peshkut:
" Ti as që je Peshku i par që kam njohur, por ti ç’do herë do të jesh Peshku i parë në zemrën time."
Unë s’jam as Peshku as Oqeani dhe nuk jemi të parët e njeri tjetrit por dije se ç’do herë që filloj të pyes veten, ti je i pari që më shkon në mendjen time..
Peshku i tha Oqeanit:
" Pse unë jam ç’do here ai që të dëshiroj ty?"
Oqeani ju përgjigj Peshkut: " Sepse më pëlqen të jem në mendimet tua."
Unë s’jam as Peshku as Oqeani por dije se ç’do here je në mendimet e mija.
Nëse unë do të isha Peshku dhe ti Oqeani, a do të me lejosh të notoj në zemrën tënde?"
Zemra më e bukur
"Një dite një djalë i ri ishte duke qëndruar në mes të qytetit duke thirrur se ai kishte zemrën më të bukur në gjithë luginën.
Një turmë e madhe njerëzish u mblodhën dhe ata të gjithë i admiroheshin zemrës se tij aq perfektë.
S’kishte as një shenjë apo krisje në atë, (zemrën) po, të gjithë u pajtuan se ai me të vërtet kishte zemrën më të bukur të cilën ndonjëherë e kishin parë. Djali i ri ishte tepër krenar dhe mburrej më zëshëm për zemrën e tij të bukur. Kur menjëherë, një plak u paraqit para turmës dhe tha: Pse zemra yte nuk është as afër bukurisë së zemrës sime." Turma dhe djali i ri shikuan tek zemra e plakut.
Ishte duke rrahur aq fortë, por e gjitha ishte me plaga kishte vende ku pjese të zemrës ishin hequr dhe disa pjesë tjera të vënduara në të, por ata nuk u përputheshin aq mirë dhe atje kishte disa skaje të dhëmbëzuara. Në fakt, në disa vende kishte gërryerje të thella ku pjese të shumta mungonin. Njerëzit u shikuan - si mundet ai të thotë se ai e ka zemrën më të bukur, ata menduan? I riu shikoi tek zemra e plakut dhe e pa gjendjen e zemrës se tij dhe filloji të qeshet."ti po tallesh", ai tha: " Krahasoje zemrën tënde me timen, e imja është e përsosur dhe e jotja është një rrëmujë e plagëve dhe e grisur. " PO" tha njeriu plak."E jotja është e përsosur në pamje por asnjëherë nuk do ta kisha tregtuar me tënden. E sheh, çdo plagë paraqet person të cilit ja kam dhanë dashurin time unë e shkëpus një pjesë të zemrës time dhe ata më japin pjese të zemrës së tyre disa herë. Më japin pjese të zemrës që përputhet me vendin e zbrazur tek zemra ime, por pjesët nuk janë të përpikta, kam disa pjese të palëmuara apo të pagdhendura të cilat unë i dua fort sepse ata më kujtojnë dashurin qe e kemi ndarë. " Disa herë kam dhënë pjese të zemrës sime, dhe personi tjetër nuk ma ka kthye pjesën nga zemra e tij. Eh këto janë ata vrima të zbrazëta të japësh dashuri është të marrish një rrezik apo një mundësi. Ndonëse këta vrima janë të dhimbshme, dhe rrinë të hapura, ata më përkujtojnë dashurin që unë kam pasur për ata njerëzi gjithashtu dhe shpresoj që një ditë ata të kthehen dhe të mbushin vendin që unë e kam pritur.
Pra tani e sheh se çfarë është bukuri e vërtet? Djali i ri qëndroi i heshtur me lot duke i rrjedhur faqeve të tij. Ai eci deri tek plaku, shtriri dorën tek zemra e tij e njome dhe e bukur, dhe shkëputi një pjesë nga ajo. Ai ia ofroi plakut duke ju dridh duart Plaku e mori atë që ofroi i riu, dhe e vendoi në zemrën e tij, dhe pastaj mori copëz nga zemra e tij e vjetër e të dhëmbëzuar dhe e vendoi tek plaga e zemrës së djalit të ri. Ajo u përputh, por jo aq mire, se mbeten disa pjese te dhëmbëzuara. I riu shikoi tek zemra e tij, jo aq perfekte por më e bukur se kurdoherë. pasi që dashuria e zemrës së plakut rridhte në zemrën e tij Ata u përqafuan dhe u larguan në ecje afër njeri tjetrit.
(tregimet janë nga burime anonime)
"Një dite një djalë i ri ishte duke qëndruar në mes të qytetit duke thirrur se ai kishte zemrën më të bukur në gjithë luginën.
Një turmë e madhe njerëzish u mblodhën dhe ata të gjithë i admiroheshin zemrës se tij aq perfektë.
S’kishte as një shenjë apo krisje në atë, (zemrën) po, të gjithë u pajtuan se ai me të vërtet kishte zemrën më të bukur të cilën ndonjëherë e kishin parë. Djali i ri ishte tepër krenar dhe mburrej më zëshëm për zemrën e tij të bukur. Kur menjëherë, një plak u paraqit para turmës dhe tha: Pse zemra yte nuk është as afër bukurisë së zemrës sime." Turma dhe djali i ri shikuan tek zemra e plakut.
Ishte duke rrahur aq fortë, por e gjitha ishte me plaga kishte vende ku pjese të zemrës ishin hequr dhe disa pjesë tjera të vënduara në të, por ata nuk u përputheshin aq mirë dhe atje kishte disa skaje të dhëmbëzuara. Në fakt, në disa vende kishte gërryerje të thella ku pjese të shumta mungonin. Njerëzit u shikuan - si mundet ai të thotë se ai e ka zemrën më të bukur, ata menduan? I riu shikoi tek zemra e plakut dhe e pa gjendjen e zemrës se tij dhe filloji të qeshet."ti po tallesh", ai tha: " Krahasoje zemrën tënde me timen, e imja është e përsosur dhe e jotja është një rrëmujë e plagëve dhe e grisur. " PO" tha njeriu plak."E jotja është e përsosur në pamje por asnjëherë nuk do ta kisha tregtuar me tënden. E sheh, çdo plagë paraqet person të cilit ja kam dhanë dashurin time unë e shkëpus një pjesë të zemrës time dhe ata më japin pjese të zemrës së tyre disa herë. Më japin pjese të zemrës që përputhet me vendin e zbrazur tek zemra ime, por pjesët nuk janë të përpikta, kam disa pjese të palëmuara apo të pagdhendura të cilat unë i dua fort sepse ata më kujtojnë dashurin qe e kemi ndarë. " Disa herë kam dhënë pjese të zemrës sime, dhe personi tjetër nuk ma ka kthye pjesën nga zemra e tij. Eh këto janë ata vrima të zbrazëta të japësh dashuri është të marrish një rrezik apo një mundësi. Ndonëse këta vrima janë të dhimbshme, dhe rrinë të hapura, ata më përkujtojnë dashurin që unë kam pasur për ata njerëzi gjithashtu dhe shpresoj që një ditë ata të kthehen dhe të mbushin vendin që unë e kam pritur.
Pra tani e sheh se çfarë është bukuri e vërtet? Djali i ri qëndroi i heshtur me lot duke i rrjedhur faqeve të tij. Ai eci deri tek plaku, shtriri dorën tek zemra e tij e njome dhe e bukur, dhe shkëputi një pjesë nga ajo. Ai ia ofroi plakut duke ju dridh duart Plaku e mori atë që ofroi i riu, dhe e vendoi në zemrën e tij, dhe pastaj mori copëz nga zemra e tij e vjetër e të dhëmbëzuar dhe e vendoi tek plaga e zemrës së djalit të ri. Ajo u përputh, por jo aq mire, se mbeten disa pjese te dhëmbëzuara. I riu shikoi tek zemra e tij, jo aq perfekte por më e bukur se kurdoherë. pasi që dashuria e zemrës së plakut rridhte në zemrën e tij Ata u përqafuan dhe u larguan në ecje afër njeri tjetrit.
(tregimet janë nga burime anonime)
No comments:
Post a Comment