Naturalist morbides

hënë e lidhur në zinxhirë
e plasaritur në mur dhe e shtrirë
në para lagje, dhe e hedhur në mes gjellës
si fytyrë e pakripur pa dritare e pangjyrë,
jeton lashtësia në jashtësi si e krisur
dhe me muzgun e futur si murgu në manastir
je fytyrë me pudra por sikur të ishe në skëterrë
por pamundësia forcon ledhatimet sikur të kishe aferë
pamja ishte nën një kapelë ngjyrë kafe, shtirej me përkulje
ndaj akullnajave më të mëdha që kishin ra në tërë trupin tënd
e mua dielli më bënte shoqëri me rrezet e saja në hambar,
e trunt si kallamboqi i ndarë nga kallinjtë derdheshin nëpër asfalt
Pllakëza gjaku të formësuar rrjedhin në trurin e shpërlarë
të gjitha yjet ishin ngjitur në llambën që nuk bënte më dritë
mendimet e mbushura me zall, kërkonin gëlltitje në të gjallë
tymi i cigareve ma sakatonte rrugën time në autobusin e përhimët
shpirti dilte në varkën që lundronte në kavanozin e pafund
më buzëqeshte jeta, me kollitjet që ishin me pështymë gjaku
në kokërdhokët e syrit mbështetej pritja me buzë të mavijosur
e britma shkëlqente në heshtjen e sajë sikur të kishte dritë.

II.
në brigjet e gjumit kërkoj ëndrrën e pagjumësisë
në vjershat e mija kërkoj vjeshtat e vreshtave
nga rrushi që po pres të piqej,
prapë rrijetësova ëndrrën në kandarin që matja
pijen time për dehje, e unë ende s’isha dehë,
kur qethet muri, mua më brejnë morrat në lug të qafës
se më erëmon ngjyrë bezdie mbi pullazet e çartura
që nga larg mbajnë qiellin të lidhur nën robërinë e yjeve,
me këmishë të shqyer veshja mjegullat lakuriqe
dhe i dizajnoja që bashkë me shiun pantallonshkurtë
të shndërrohen në lot që prapë të më kullojnë si gjak
në lugë të qafës bashkë me morrat në kombinim,
e mbështeta natën nën gëzhojë duke e mbrojt nga pushkatimi
dhe si nyje mu ndërlidhë ëndrra në ëndrrën e ngatërruar
me akrepat e orës të mprehura si gjilpëra e të futur në zemër
që të përkujtoj sekondat duke u afruar gjithmonë pranë mua.