Recetë ëndrrash

disa bujë të jeshilë
me bishta të kuq
kishin ofshame të mprehta,
këto dhoma të errëta
me vete i barte një shpatë që vezullonte
por doli një arushë fosforite
që shkrumbonte gjak
pas shtëpisë që nuk kishte pronarë,
një fantazmë nga uterusi i tokës
shpoi qiellin dhe ja pëlciti tëmthin maleve,
një çarçafë i përhimët përmalloi tymin
më djegën sytë dhe i fërkoja më shumë,
një motiv kanibal thumboi mendjen
eshtrat nuk ruhen çdoherë në muze
disa vathe të zbukuruar
në një liqe të formuar nga syri
u humbën, se kishin një gur të çmueshëm,
shihe ëndrrën se si vrullon si gejzer
duke i larë flokët e thinjët
nëpërkëmbja ime dukej si hije nëpër tokë,
një trazim i epur i puthte degët e qershish
të mbuluar përplot me borë,
ky shijim ndezë shtat zjarre që nuk shuhen kurrë,
aty ku lëpin macja,
trurit i shkon mendja te sahani
plot krevate të pashfrytëzuara
në sanatoriumet e harruara nga pronarët
e një prej të shtrirëve isha vetëm unë,
merrja aromën e çarçafëve
pas konsumimit të groshës nga sahani i metaltë,
në anën e djathtën e pashë anën e majtën
sikur miu ti kishte ngrënë të gjitha anët
dhe gjithçka ishte e boshatisur
si një djathë i shpuar zviceran,
lagjja po digjej nga një zjarr
që e kaploi natën
disa skifterë që mbanin gaca në sqep
i hodhën mbi lagje
gjithçka u bë hi dhe u shkrumbua,
kush fliste nga gjoksi dhe nga duart
me gjuhën e një qukapiku
gishtat më fluturuan
si një tufë fluturash të bardha
dhe u përdrodhën në një shtëpi
një harabel i vogël theu bardakun
pran dritares së hapur
jagiat e minderit u lagën
krejt direkët dhe tratë e tavanit u thyen
të gjitha korbat e fshatit
kishin lënë plehrat e tyre
po në atë shtëpi të shkretë
bishtalecat e vajzave të virgjëra
qetheshin dhe liheshin
pran varrit të shenjt,
bishtalecat janë pjesë e nderit,
kishin thënë që nga kohërat e lashta
se çdo e qethur kushton jetë!
kam ethe kënaqësie
se çdo buzëqeshje bëhet qull në djersë
kur erëmon buzët e dredhëzës,
por në këto molla ka shumë helm
gishtat nuk priten kot nga brisku i shijes
duhet mirë e mirë ti shijojmë gjërat!
se kur shijohen formohen
xhevahire në formë zemre
dhe në vathe zbukurohet melankolia e largësisë.