Sa është mendimi i përqendruar në ty
aq jam unë i ngujuar dhe nuk mundem të vij deri tek ti
do rrokullisem deri sa gjunjët e mi do të gjakosen
në fytyrën tënde gjersa shoh dritë, unë vazhdimisht do të përlotem
Një mpakje i ra hënës mu në zemër saqë e turbulloi
Dielli në ndihmë ju dërgua dhe me reze e shëroi
rezet ishin sytë e tua që unë si meskin i ëndërroja
përpëlitjet e tua ishin shërim për verbërinë time që nuk shikoja
mall dhe dashuri ka ky shpirt që nuk donë të flejë më
me buzët e dehura që ishim edhe nata na e kishte zili
këto degë në shpirt cicërimën e dëgjuan nga malli jonë përsëri
ngjallje të ndritur veç për ty zemër, se gjithë dashuria më ishte shkri
Këto shkrirje bëjnë çmos që përkujtimet mos të ikin
në ditët e mija kur trëndafilat më ishin veç të zhytur
thellësinë gjatë shkrirjes vetëm për ty e përjetova
në dehjen e sigurt sytë e tua nga larg i putha dhe i shijova
kjo esëllti më ra në shpirt dhe si brisk tulin e zemrës ma preu
por syri yt shkëlqesinë e sajë edhe një kat më tepër e shprehu
krejt kjo është si një flutur e gdhendur që në shpirt më ri
rrjeti kur e kap syrin në heshtje gjithherë e shikon me dhembshuri
sa vjet ka që verbëria me pluhur më rin syve deri në pafundësi
ashik i kam thënë vetes, andaj çdoherë shpirti im ka mall për ty
myhyrin e shtat mbretërive e solla që kurora ime të qetësohet
syri i sajë deri sa më dridh në shpirt ende me mua nuk do të pajtohet
kësaj pajtese i thonë harmoni sikur bylbyli kur kërkon gushtarin
syri kërkon bashkëngjitjen e shpirtrave për të gjet thesarin
pafundësia e gjithësisë thesarin e harmonizuar e mbolli
në dëlirësinë e ëmbël kureshtja ime syrin tënd çdoherë e zgjodhi
kjo gjithësi bukurin e sajë në peshore për matje e vendoi
bukuria e syve të tua bukurisë së gjithësisë në peshore ja kaloi
kjo peshore edhe zemrën time deshi që ta peshoj
por sytë e tua, zemrën time nga peshorja e rrëzoj.
No comments:
Post a Comment