Ezelij

Kur kupat janë të mbushura plot flori
eja më kap për krahu se nuk mund të rijë
gjithë gënjeshtrat e dynjasë janë për habi
ri or mik, se buzët kot për së koti nuk më janë mpi

dollitë vinë pa ndërprerë që dehja ime të vallëzon
thuprat e rrahin mendjen time dhe për çdo gjë e kërcënojnë
në këtë vapë amshimi i ka trajtat e rënda
ti zhvishu lakuriq në daç të hyjsh brënda

kupambushësit janë të zënë me punë shumë
vera rrjedhë rrëke si i madhi lumë
etja në gjoks më shtohej dhe gjuha shkrumb më bëhet
jeta s’ka kuptim pa Ty edhe pse mëndja më shpërbëhet

flakërimi shtegton në derën e oqeanit pa fund
mendja më është bërë pesëpare dhe nuk më rin askund
fytyra digjet dhe përkundër Dritës që shkëlqen si vetëtimë
eja or mik të dehemi, që dhimbjes ne ti prijmë

këto lëngata janë për ne deri sa të vdesim në këtë dynja
në ezel na është caktuar që ashkun ta çojmë me sevda
shpirtrat njëri me tjetrin që në ezel kanë dëshmuar
Njëshit t’ja falim dashurinë nëse duam të jemi të shpëtuar

kot meskini nuk i këndoj dëshirës së rrejshme që ka zili
dorën e përdrodhi dhe e shtriu për tu bërë një fakir i zi
Amshimi është pasuria që nuk zen vend në këtë botë
lutja ime është vetëm për Ty se nuk dergjëm kot për së kot.