çdo thellësi dashurore ujitet nga burimi që del nga Ti
kjo sprovë u shua kur trëndafili ra nga provimi në bukuri
të dashurosh bukurin e lajthitur i thonë të bredhësh në arrati
të jesh ashik i bukurisë së fshehur është sikur të dergjesh në vetmi
kjo dhimbje e vetmisë nuk prodhon gjë tjetër përveç se bukuri behari
kësaj vuajtje të vetme rrugët i janë të shtruar me tespihe margaritari
të mbash tespihet në përkujtim duke i numëruar thellësitë e syve të zi
është njësoj sikur lotët kur e farkojnë hekurin duke e shkrirë këtë mërzi
këtë melhem nuk e prodhoi dikush që rastësisht ju kujtua
plagët janë mëshirë për të vërtetën kur i than mashukut - të dua
pasqyra nga Bukuria e Tij gjithmonë në sexhde grimca - grimca thërrmohet
në brendi të vetvetes çdokush le ta zbuloj pasqyrën dhe pastaj le të vetmohet
e shëmtuara e jonë e çal kërkon copëza pasqyre të reflektohet
nga Bukuria e Tij ashku i dehur me miliona copëza përjetohet
kësaj vetmie me një gjuhë tjetër i thonë liri që nuk ka kufij
eja xhanëm se taxh meskini është i dehur gjithmonë për ty
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment