Letërkëmbim me vetveten

të kopsiti lëkurën
mbi avullin që fal myshqeve
drejt diellit
krejt në katrahurë
me pëlhurë
plot lot ishte mbushur
një bilur
ishin bërë si damar të zverdhur
pikat e gjakut që shiheshin në pëlhurë
sihariq
shkurtabiq
plot mijë të përhimët
me bisht
të përvjelë e të lagur
të spërkatur
të shkundur
buze-hundë në një.
tepsi
misër
mistri
llaç
e lloç bëhen godinat e fytyrave tona
autoerotik
problematik
periodik
metafizik
e këndshme ishte ajo që përjetova
po ti më mirë të më harrosh mua
ashtu i kishin thënë gjethet
vjeshtës në momentin e ndarjes.
Inferiorë
infantil
me mollën e kuqe me sheqer të djegur
tek muri i groposur në foshnjoren e vjetër
të mbuluarat shiheshin si memorie të grisura...
Sanatorium
i zymtë
ku humbjet janë një
praktikë klinike,
rrëke sindromesh
u mbyllën në
tejkohe me të gjitha dosjet
nga
patronët këmbëzbathur
që zgjidhnin
vetminë hibride
bashkë me
anoreksinë fluide.
agshol në pranga
shkumëzi
ndjellakeq
në kodin e shifrës
plot stuhi
me një dukje gjoja se
homogjen në tërësi
e pashë si lënda e vajgurit
i djegur
i shkrirë
i shfytyrosur
në një anë me një nam
gjithë i prirë për matanë
këto kambana fikin qiri
duke ndjellë ogurzi
E unë në vetmi
e kopsita lëkurën time.