VaktName për Lejlën time

për çdo sëmurje ilaç kërkova
por për ashkun time derman nuk përjetova

vetmia ime zemrës litarë i propozoj
që një ditë të varet dhe nën degën e ashkut të jetoj

jam i shkretë këtë që moti e kam ndje në shpirt
ashku im çdoherë bylbylat në degë i ka mbytë

hija është pjesë e gurit në varin tim që do ta gdhend
atë që e dua shumë e presë ndër tulipanë të gjej vend

kur ka njëshe përse kërkon dysi
se dysia është e shkrirë një njësh për Hir të tij

margaritarët janë pjese të fildishta nga dhëmbët e elefantit
hëna skuqet nga turpi kur e sheh qaforen të përbërë nga sytë e zi

tek unë portrete nuk ka të vënduara në muret e ëndrrave të mija
portret i vetëm je ti në galerinë time të shfaqur për hir të Fytyrës së Tij

haram në ashkë nuk ka për respektin që kemi ndaj Ashkut të Tij
përqafimet janë retë ku lotojnë çdoherë tek ne në brendi

nëse gjithçka është perënduar tek unë prapë do të ringjallët ashku për ty
malli i dashurisë është ashk që tretej sikur një margaritarë i zi

Gëzimi im është ashku që kupën e verës e ka në afërsi
zemra ime nuk përvëlohet se në shpirt të mban gjithmonë ty

çfarë të bëjë që ashku nuk më len rahat ndaj teje
si verbëria ime që kishte perde në sy
dhe me këmishën e Jusufit aroma yte erdhi afër meje

çdo përvëlim e ka çmimin e sajë në këtë botë
koha ime smatet se ashku ndaj teje kohën e ka shkri

njomësin tënde unë e mbaj ndër kraharorë
dhe druri le të jetë semazen në lidhjen tonë qiellorë

ashku kërkon fluturime dhe rrotullime mbi qiejt që të ketë pranë
rrënjët bëjnë lutje që drita e Diellit si frutë të të ritë tamam

çdo gjemb është pjesë e gjakut tim që rënkon
në vdekjen time sofra e ashkut më jep etje dhe më rigjallëron

vuajta ime nuk është asgjë fare për një copëz dashuri
dhimbja ndaj ashkut është përvëlim në vargje për mua si faqezi

gajbi është bota ku ëndrra struket pa përgjigje
ëndrrën time në mes të ditës, ahireti vetëm e shpjegon

Zoti i Madh ashkun nuk e lenë ta pabashkuar
se ashku është përgjigjja e vetme e botës së pakuptuar

Jeta është përplot ashk të pathënë
e panjohura i ka buzët e vetmuara në ndalesat e thënë

pasqyrat nga shkëlqimi thyhen prej Nurit të Tij
qoftë ashku reflektim i Bukurisë Tënde në Pakufi

ashku zjarrin e mban si flakadanë për të Gjallin Gjithmonë
një prush në shpirt mbaj për ty zemër, që syri yt të më bëhet pronë

Nuri shndritë gjithmonë në terrin e shpirtit tim
Nuri i Tij shndritë ashkun edhe nëse shndërrohet në hi

Do të pres tek Lumi i Keutherit që aty së bashku të rijmë
e unë nga buzët e tua e ti nga buzët e mija ujin do pa pimë

nga sëmundja ime gjak nga shpirti jam ka pështyj
si një mexhnun që ëndërron ta ketë Lejlën çdoherë pran tij.