Çehre-i-stan

nga pamja mu mbyllën sytë dhe u kapërdinë
në kllapinë e shastisur në qark gjithçka do të gdhinë

në mua u shfaq pamja e Tij e pafund në fshehtësi
robërinë e bëra hallall që të jem vetëm zerre në Madhështinë e Tij

hezitimin nuk e pash dhe në ujdi të dynjasë ty të pranova
nga pendimi im çehren e ndryshova dhe ballin tim në tokë e lëshova

gëlltitja e dheut është melhem i krijuar nga maja e mjaltit
nënshtrimi është Hyjnorë atëherë kur mëvetësia e shndritë rastin

dhembshuria është jorgan që mbulon plagën e ditëve të sodit
zverdhimi im është dhënia e parzmores që mbron më të zotit

me Emr të Tij u besatova dhe e mësova emrin e tjetërkujt
hakun e pështjellë e shpalova dhe e nxjerra karshi diellit të Tij

rrugët e vrazhda japin drejtimin në njëqind mijë dyer të hapura
pronësia është si lëkura që qërohet vetëm kur të mendosh se ke...

duart korrin drithërat dhe në ambar të Tij çdo gjë mblidhet
të jesh ti kokrra e grurit është rahmet që askund nuk blihet

në daç të jesh ziliqarë je i humbur dhe mallkoje vetën
se në botën e rahmetit padukshmëria është qëllimi i nijetit

çdo lartësim mbështjellët nga flatrat e melaqeve për ty o insan
shikoje botën si pluhur të fshirë dhe mbjell në shpirt më tepër ihsan

në degë të zymbylave këndon bylbyli për të gjetën nam
në kopshtet e meskinit dija thithet fshehurazi për të dal matanë

mos i mblidh kafazet që të ndërtosh robërinë për ngrënie e pijë
ahireti ta dhuron urinë dhe etjen vetëm që ndaj sajë mos të jesh karshi

kokrra kokrrës i ngjanë në mbjelljen e arës atëherë kur s’ka mëri
fryti është i njëjtë nëse ujitet njësoj për të jetuar çdoherë në bashkësi

lidhja kërkon lidhshmëri për litarin e vetëm që kërkon bashkim
pendimi është tryezë ku çdo gjallesë ofrohet aty që të han ushqim

Hak Xhemali krijojë në të dy botët pranin e shijimit të bukurisë
bukuria nuk zymtohet nëse haku mes neve çdoherë shtohet

të bëhesh kurban në ditë të sodit gjithçka të behet tamam
lumturia ka gardhe plotë me thera, në ndash të fitosh iman

Çehren do ta ringjallë që Fytyrën e Tij çdoherë do ta shikoj
meskini skuqet nga barra e marrë, se deri në vdekje do të afshojë

në çdo afshim këpus nga një tulipan nga kopshti i Rahmetit të Tij
për çdo tretje humbëm në kllapi dhe mëtoj të arrij mekame në dashuri

në çdo mekam më fshihesh ti, e nga ndrojtja më skuqesh përsëri
thekem në mes të zemrës kur afërsia yte më plekset si një gërshet i zi

bebëzat shkëlqejnë si xhevahiri i nxjerr nga xeherorja e syve të tua
çehrja ime në sipërfaqe pret dhe nga shkëlqimi yt zemra më drithërohet

ky drithërim nuk ka vend tjetër të shfaqet përveç se në zemër të më mbin
gjithë fryti është dhuratë Hyjnore që nga dashuria buzët mi mban të mpin

do ti lagi buzët me ujin e abdesit që ndrojtja të më hiqet
në sexhëde do ta puth tokën që dashuria për Dashurin çdoherë të më piqet