më zgjo dhe shkulma shpirtin në dalldi
dhe futem në gotë që të jem çdoherë nën robërinë i Tij
me tingujt e lotëve ndreqa kurorë që të jem si lumi në liri
në shtratin e shtat kat qiejve të shtrihem në ashkun Tënd përsëri
të më fërfëllinë nuhatja në aromat e pafundme të Bukurisë Tënde
dhe të jem i ndezur me zjarr në harresat e mendjes si fitil i fikur
dua ta shoh Bukurinë Tënde në velat që s’kanë kufi
në universet që të përkulen, se e dijë që një dit ato do të bëhen hi
ma shpjermëni gotën që xixëllon Ndritje në perëndim të muzgut
e unë, në momentin e vesimit verën e pijë që në sexhde më mbushet
në Nurin e Vuxhudit, në Palëvizjen e Lëvizjes të shoh Ty
mertebet janë mekame për të të Lartësuar vetëm Ty
përpjekja është mjegull që soditjen deshi në verbim të ma hedh mua
ti je i Çiltër dhe çdo vepër që buron nga e Fshehta Yte ka Pastërti
Huu-në Ty ta dedikoj në çdo frymëmarrje që ma shkrep mundësinë
ndaj Fshehtësinë Tënde qorrat e shohin dynjanë e tyre vetëm nën dry
me sytë e zemrës hapet rruga e siratit si shtrirje pa skaj
dhe vepra yte do të ledhatohet pasiqë atë Ditë do të dorëzohet
ku je, më pyetën, unë ju thash: se isha strukur në velët e Tij
dhe me Dritën e Zemrës shpërlahem duke i puth rrezet me sy
çdo insan duhet të ketë ihsan për të dhuruar nga thellësia e tij
që të dëshmohet rehatia dhe asnjëherë ashku të mos ndërpritet
në çdo vështirësi ka lehtësi kur ajo vjen prej Mëshiruesit
se nënshtrimi ka flatra në lartësi, për krijesën e quajtur njeri
gjithçka më frikëson në këtë dynja që e kanë trajtën e turbullirës
nuk mundem ta përpijë një sevap që e ka maskën prej hedhurinës
kur shpirti kërkon leje nga trupi për të dalë me iznin e Tij
shikimi shkrihet dhe në tufë të tulipanit dorëzohet dhe bëhet hi.
e vërteta është kupë e mbushur me zjarrin e kllapisë në dehje
në diellin e përvëluar nga vala e ujit të nxehtë vrullohet boshti nën perde
Ti je Boshti i Gjithëdijshëm, që mendja jonë përvëlohet nga mosnjohja
në zemrat shqetësuara kur të thyhen idhujt atëherë bëhet shtrati me roza
Ashku i shkrirë në shtresa ka trajtën e mbikëqyrjes së zemrës
ashku nuk është thurje që shkrihet ngjyra e sajë vetëm në letër
gjeje shpëtimin në shkrirjen e vëtësisë tënde dhe bëhu sihariqtar
nëse donë që shpërblimi në veprën tënde çdoherë të jetë udhëtarë
në ujë të turbulluar as fluturat për kënaqësi nuk kanë vend
bëhu i pastër që fluturimet e çdo gjallese tek ti të bëjnë kuvend
vendi i veprës tënde të reflektohet në mihrab si rrjedhje ujëvarash
në sexhde, bën që duart dhe gjunjët të jenë çdoherë të mpimë
të gjithë më bojkotuan e më harruan përveç të Madhit Zot
në boshllëkun e hapësirës prapë me vetmin time ndihem plot
në ndrydhjet në shpirt dermani është kërkuar edhe në vendet e lashta
unë si udhëtarë e pash vetveten time nga zemra yte vetëm përjashta
të lutëm në shtresat e zemrës tënde më streho në një qoshk të vetmuar
që dielli ta ngrohë dhe vetmia ime asnjëherë mos të jetë e persekutuar
ashku yt, është dielli që me rrezet e saj më verboi përgjithmonë
në verbërinë time prej ashkut asgjë jashtë meje më nuk shoh
mos u frikëso nga ashku që dalldinë e shfaqi për sytë e tua
nëse të grabis dije se kjo grabitje është haram për mua
sytë e tua janë penxhere e shpirtit që si lumë në oqeane derdhen
unë jam i mbytur në notimin tim dhe për ty çdoherë do të dehem
kjo na ishte hiqaja e gotës time të përvëluar me dehje e lot
lumturia është dhimbje e buzëqeshur kur vjen nga kaderi i të Madhit Zot
O Shamsi im mos e lenë të ngratë taxhin si meskin i vetmuar
në dehjen e tij ashku bëhet i qetë vetëm në shikimin e syve të tua
No comments:
Post a Comment