me një zë mahnitës zhegoj fërfëllima
mes ndarjes ka zhabaritje të lotëve
ninulla kur këndohet afër arkës së vjetër
përkundet lloçi i mbledhur nga shiu i vjetshëm
me mësallën e lëshuar në prehër zbardhë kujtimin
nga hëna e prerë si copë djathi për ta gëlltitur
në valixhe të madhe për ta mbërthyer shikimin
që me autobusin e parë të bënë për ikur
shenjat në rrugë i ke të mbyllura me patentë
dhe bukuria e ikjes të është ngjitur si kanoçe
atje ku mirësia është e shtrirë në gjysmëdritën
e hijeve, në ishullin ku s’ka emër deshe të arrish
ku syzat ta shpalojnë turpin e trupit në shitje
bashkë me mantelin tënde lakuriq të hedhin jashtë
në qoshkun e lagjes me dritën gjysmë të thyer,
negociatat strategjike ti udhëheqësh
në cirkun ku trajnohen palaçot fillestarë
që të qeshurit të jetë më groteskë para
fytyrave të njoma të shikuesve me përvojë,
atje ku presin serenadat të këndohen në dritare
që prostitutat të imponohet si gra me kurorë,
masive janë edhe hijet që të këndellin
me bishtin e syrit ti shikosh edhe në ëndërr
e i qullosur të ngrihesh nga zhgjëndrra e përcjelljes
pare kërkuan për të blerë mjerimin në shtëpinë publike
në kallaballëkun e kërkimit shitja yte nuk bënë para
se pamja e fytyrës tënde ka zbritje si çmim me toptan
të kërkuan në një bazë ushtarake, atje ku pemishtet
ishin kallur me benzinë se ishin si viruse vdekjeprurëse
për të qëndruar si rojtarë i varrezave të harruara
në gjithë atë tym impozant ti ishe hero i teatrit
që në çdo përvjetorë organizoheshe ku eveniment
për ditën e çlirimit nga armiku i imagjinuar
dhe unë ecja me hartat për të humbur në ikje
aty ku vendin dot nuk e gjeta më
edhe pse të gjithë më bindin se aty ishte!
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment