për Ëndrrën time

Çapitja gjitha rrugicat
sikur qelqet të mbanin barrë
mbi kujtimet që më lënduan
nën mjegullat kur puthin traget
se kjo ishte
e vetmja gjë që kisha prej teje....
eh këto lëndime,
si sheqerka më duken,
sikur të lëpihen dhe gëlltiten
që nga fëmijëria e hershme,
dhe kur të kujtoja
mbajë mend, se ishte ditë
gjysmë me diell e gjysmë me shi
e unë të përgjëroja nga cepi i lagjes
ku gjithë të inkurajonin...
unë shfaqja gëzimin se ndjeja
dhimbje për ty...
nëpër përbaltjen e imagjinatës
ende të vizatoja
në bllokun e shënimeve të mija
ku ende më tepër më bënë
të shtegtoja e të ikja
në ngrohtësinë e dhimbjes time,
kur përflakësh si sheqerkë
me mall të ëndërroja,
në lagjen me zhurmë
përditë në cep të pritja
se ende të dashuroja,
edhe këtë ditë
që nuk është e fundit
jam në cep të lagjes, ku frymoj
thellshëm që ende
dhimbjes ti përqasem me tingujt
që më lan mbrapsht, por
gjithmonë në të ardhmen
të kam ende në ëndërr
dhe dua të të zë në grackë
aty ku gjumi më përçon të vijë
atje ku nuk të gjej më...
por të pres ende...
edhe përtej vdekjes
në parajsë do të pres
ku lumi do rrjedh së bashku
me ëndrrën tonë
nën hijen
e përkujtimit të dashurisë
që çdoherë do të kem pranë