një soj

kur qielli bëhet fyell
kaplon melodi e butë përtejskajore
vrimat aq tepër frymojnë
duke shprehur lirin e tingujve Hyjnore
A Olimpi a Sinaj më je
A Panteoni a Kaba më je
A Aploni a Davudi më je
A Athena a Mejremi më je
A Xhulijeta a Lejla më je
A Romeo a Mexhnuni më je...
A kush më je?
një grusht dhé është para ty
një derë e hapur që s’kërkon emra
shenjtëria e ujit të përlagë si era
a është zemzem apo ujë i bekuar si radhët tjera
se nuk jam i mendimit për bashkimin të flas për një soj
të njëjtë sikur të gjithë të ishin, deri më tani nuk e besoj
por çfarë flakërimi i ngjitet besimit
si të dëshmoj, ç’i ngjanë njerëzimit
ngashërimit i jepet radha të flas
nga heshtja përkitazi nuk mundem të bërtas
ejani në derën që s’ka emër, e prehu
hyni me virtyt të heshtjes dhe dehu
aty ku rrinë gjithë të barabartë pa emërtime
fjalët e pathëna janë ofiqe pa lavdërime
çlirohu që të jesh i lirë dhe ballëlartë pa pretendime