Zgjasë
nëpër këmbë
këtë litarë të shkronjave
me që nuk dua ti lexoj
vargjet dhe poezitë
disi ngashërehem e pleksem
në këtë kohëzgjatje të lëngshme
që nuk llapëtijnë
por krahët më bëhen grimca para qiriut të parë...
si dyllë qiriu i mblodha buzët
e nata e rrëzuar nën kllapi të fildishtë
derdhej me trup mbi lëndinën e oqeanit
kjo i ngjante
një shëmbëlltyre të eksploduar
që shëmbëllen si akacie buzëpalëtuar
e shndritshme me të lyer,
lustra ku shikimin e verbon
jam afër qiriut të dytë,
krahët më ndizen, se matanë të padukshmes shkojnë
si rrjetë në bardhësinë e lëvizshme
një muzikë hyjnore ndjehet me zjarr
në fikjen e dritës në natën e fundit
në shkrirjet që humben nën drithërimën
e kafazit të quajtur botë,
jam afër qiriut të tretë
aty ku kulminacionet s’janë perfeksione asnjëherë
po lëvizje krahësh të puthitura nën plotin e ndarjes
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment