Eja, e frymën ma merr

edhe frymëmarrja nuk ishte frymëmarrje më
edhe shikimi nuk ishte shikim më
edhe qoshku nuk ishte qoshk më
eja, e frymën ma merr

dy turbane të gjylistanit janë bërë dritë
dy udhëheqës të shpirtit, a thua vallë janë përsërit?
të shkojë e ta lajë më tepër copën e qefinit
eja, e frymën ma merr


të jam erë në lirin e tingujve të flladit
daiman i ripërtërirë ne thellësinë e ashkit
e ti këndojë pa ndërprerë pafundësisë
eja, e frymën ma merr

në mejhane kupën e alltënit ta kurdis
sa kanë ujë oqeanet, aq me verë zemrën do ta zhys
lirin e qenies në mua gjithmonë do ta shkrijë
eja, e frymën ma merr

o margaritarë shndritu e mos u mbulo
eja në qafën time stoli bëhu e mos shko
kandil i flakëruar ty të kanë jaratis
eja, e frymën ma merr

ej hak dost
eja, e frymën ma merr
ej derin ashk
eja, e frymën ma merr

aty ku puqen dy kupat e qiejve
janë ashikët e përbetuar të ndejave
dyzet ditë ky mexhlis me një frymë kalon
eja, e frymën ma merr

ej Ruhi Shemsi çift i shpirtit tim
nën hërkën tënde njohja s’ka mbarim
edhe njëherë pështymën tënde ta shijoj, e pastaj
eja, e frymën ma merr


Konja, dhjetor 2010