u takuam

në vendin
ky buzëqeshja ime takohej me ty
në vendin
ku i numëronim gjethet pas shiut
në vendin
ku malet vishen me fustanin e gjetheve
në vendin
ku shelgjishtet lotonin së bashku e mua
në vendin
ku lamë muret në vetmi
në vendin
ku jastëku shërbente për ëndërr
në vendin
ku flaka më digjte në zemër
në vendin
ku më nuk të shoh si në fillim
në vendin
ku mi piu malli ata sy që s’janë të mijat më
në vendin
ku zbrazja e vendit s’ka kuptim pa ty
në vendin
ku afshi nuk humbet asnjëherë
në vendin
ku kujtimet janë të puthura me ty
në vendin
ku takimet janë të largëta natën
në vendin
ku shiu ndal erën e polenit lule më lule
në vendin
ku fluturat kishin ikur më
në vendin
ku kandarët nuk matnin më
në vendin
ku flokët ishin si në legjendë përrallash
në vendin
ku dertet me grushte thyenin dhimbjen
në vendin
ku ikjet nuk i përballonin zvarritjes më
në vendin
ku pyetjet kishin humbur kuptimin
në vendit
ku ndryshken përgjigjet nga pritja
në vendin
ku atje s’ka më të thuash eja edhe njëherë
në vendin
ku nuk mundesha më të rija nga të ftohti
në vendin
ku sa herë thuprat me gjemba më rrihnin
në vendin
ku trëndafilat vallëzonin me këngën e vajtimit
në vendin
ku trumcaku cicëronte bashkë me cicërimën e dushkut
në vendin
ku këto kopshte dhe male i kam lëvruar që më herët
në vendin
ku jetuam para se të ishim ndër të gjallët
në vendin
ku të flisja para se të krijohej fjala
në vendin
ku lëvizja para se të krijoheshin hapat
në vendin
ku të shihja para se të krijoheshin sytë
në vendin
ku të ndjeja para se të krijohej zemra
në vendin
ku të kisha shpirt para se të krijohej shpirti
në vendin
ku gjithmonë do të jetë shpirti i shpirtit tim
në vendin
ku do ta takoj njëherë e përgjithmonë shpirtin e shpirtit tim