Kabristan

Në ditën që linda e pres vdekjen time
në ditën e vdekjes do ta pres rilindjen time

në zemrën e Jusufit u ngjita –ty duke të kërkuar
Zulejha hyri në zemrën time për t’u djegë si e shkrumbuar

si Hafizi i Shirazit bukëpjekës u bëra që furra e zemrës të më pjekë përsëri
në bahçen e xhenetit e shikova Shah-e Nabatin me balluken ndër sy

të jem si Ibn Arebiu, të endem deri në Mekën e bekuar
Ajnu Shemsin tim me dijen e thellë sa oqeanet – për ta takuar

në ankthet e Mexhnunit pritja ime më shëmtoi
shpirti i Lejlës time hyri në shpirtin tim dhe më shpëtoi

këtë shpëtim vetëm Mevlanaja ma bëri ta kuptoj
që bashkë me Shemsi Tebrizin tim në këtë Divan-Name të udhëtoj

dal ngadalë po më treten vargjet e fundit duke i shkruar në vetmi
në këtë ditë të shenjt dua ti kthehem Atij dhe të shkoj vetëm tek Ai

as Zulejha as Shah-e Nabati as Ajnu Shemsi as Lejla as Shemsi Tebrizi më nuk janë për mua
Ti je Ashku im i Vetëm dhe vetëm Ty çdoherë do të dua