Shiraze

Moj kaçurrele kur brof ti, mua në dhe më shti
në limanin e qerpikëve të tua më jep verë çdoherë të pi

kupa ime e verës shndritë nga sytë e tua gjithmonë
dehja ime vdes, por ringjallet dhe në syrin tënd jeton

në mejhanen Hyjnore u struka që me sakin të ri
të cakërroj kupën duke qarë kur të shoh përkarshi

në sarajet e sulltanit hizmetqar u bëra për ty
lavdi qoftë mbi ty moj e shkreta ime bukuri

nuk të gjeta askund se ishe mbyllur me bez të zi
fjala imë ishte skalitur në gurin e varrit vetëm për ty

vetullzezë moj marroqe si mexhnun në zandanë më ke shti
në vetullat e tua ëndërroj dhe shpirti në çengele çdoherë më ri

je si zëri i sazes së heshtur që në shpirt më jehon
buzëqeshja yte është vajë për mua që çdoherë më trishton

ëndërrimet e mija fiken kur më shfaqesh ti me ato balluket e tua
çdo kaçurrel e flokëve të tua është nyje që më mbathet në shpirt si patkua

shigjeta nga harku hidhet me shikimin tënd dhe në shpirt më shpon
unë jam gjahu yt i dehur që me kupën e verës të pres si gjithmonë

Lejla ime, a je aty dhe për mua a ekziston në këtë botë
eja tek unë që sinjalet e tua ti shoh njëherë sa më fortë

i shkreti mexhnun, taxhin e meskinit e mban vetëm për ty
mos më harro se një ditë nuk do të më kesh se do të futem në dheun e zi

do të më kërkosh por nuk do të jem më pran shikimit tënd asnjëherë
vetmia do ta përkujton verën që ta dhashë nga buzët e mija ty çdoherë

në varrin tim do të hyj dhe sytë e mija Ty do të shohin gjithmonë
bashkë me Lejlën time Hyjninë me afshin e dehjes do ta madhërojmë

në momentin e mizanit kur do të jemi lakuriq, unë ty do të kërkoj
nga e djathta inshaAllah do të del libri që bashkë në xhenet të jetojmë