Prehje në krahët e virgjërisë

Gjerësinë e fatit e zgjova
në çelësat e njohjes
brendinë e pafund e përjetova.
Çlirimet janë parzma diamanti që
i zhveshim nga qenësia e shpirtit,
bëhu lakuriqë më than
nëse donë të jesh i mbuluar me mbulesë Hyjnore.
Qetësinë e brendësisë e gëlltita me heshtje
shkrirje dhe vetëm shkrirje
me gjuhën e zemrës gjëmoja
shkrirje të qenësisë në zhdukje kërkoja
qoftë shpirti në tretje, për atë që përjetoja
shkrirja të ngërthen vetëm tek Ai
se është i vetmi Shkrirës i shkrirjes me pa ndasi .
Një dukje të padukshme ti çdoherë kërkoje
gjeje atë që duket në padukshmërinë tënde
por mos bredhë pas gjykimeve të çaluar
se shëmtimi fillon atëherë kur mendon se din
dije se dija yte e ka thelbin në mosdijen tënde
dil nga thelbi që të jesh thelbi i thelbit brenda ty
fol, por të lutem shpejto të nemitesh sa më shpejt,
në daç të përjetosh gjendjen e lartë të gjendjes tënde
gjithçka është jashtë teje, se jashtësia yte
është në brendinë tënde mu atëherë
kur brendësia yte e shkrin jashtësinë tënde.
Virgjëria është si një mollë përkarshi
kur kafshohet gjithçka kalon në vjetërsi
buzët kur puthiten s’ka më përjetësi
se atëherë çdo puthje ulë kokën dhe vajton me turpëri.
Në mihrab të gajbit kur të hysh merr abdes virgjërorë
lutu që të puthësh pa puthitje kur të kalosh pran buzëve,
lëngu le të thahet dhe në mend mos të të vijë
se një mijë vjet për mua janë sa një sekondë për ty.
Zemra le të digjet në vajtime për Lejlanë
se ajo ekziston pas veleve të Tij
verbëria ime donë ta puth atë
dhe kur puthja kalon pran buzëve të saja
gjithçka digjet dhe shndërrohet në hi
çdo e tharë është më e mirë sesa e lëngshmja
çdo e pathënë është më e mirë sesa kur thuhet
çdo përjetim zhduket me dhimbje atëherë kur përjetohet.