Më thuaj

një shportë rezesh ma dhuro
dhe në krahët e mija fluturo
ecën ti, e eci unë, por mos u indinjo
se vetëm sytë e tua si rrunëza i shoh

a ka vend për ty në këtë qiell
nuk të bëjnë ballë as hënë e as diell
je e vetmja hapësirë e pafund, ku prehje unë kam
në çdo mungesë timen, prezencën Tënde kam

zymbyl i freskët si në vesë të sabahut më je
përkëdheljet aty ku janë, Ti gjithherë aty më je
në mos daç ti, aq sa je larg, aq afër më je
në desha unë, askund nuk jam, nëse Ti nuk je

plotëso këtë vend dhe bosh asnjëherë mos e le
si mexhnuni bëhem, e ti, si të duash asgjë mos ndje
mjaft e kam ashkun e natës kur kujtohem nën rënke
nuk e kam ditur dhimbjen që kam për te

shikimin e kam tepruar, ndaj mos u hidhëro
por si bëjë ballë verbërisë, ndaj mos më shëro
do të kërkoj gjithmonë, ndaj mos më moho
do dergjem gjithmonë, vetëm nurin tënd ta shoh

pres që tani të shkoj diku të shërohem – më kupto
heqim të kërkoj se për ty kam dert – mos më shqetëso
në kajmak të shpirtit nuk dua zift – në daç më beso
më jep lajmin e fundit se je me mua – më njofto

nuk më ikin kupat, se unë dehem e më thua – mos e tepro
pashë një dritë afër meje dhe thash: eja e më përshko
e mora në dorë sa kisha fuqi ta mbaja – unë e kërkova
këto xhevahire nuk mundesha ti mbaja dhe i lëshova

për ty sa janë fundet të pafund unë këtë nuk e di
gjithmonë në fillim, fillimet janë të fshehura këtë e di
sa janë shenjat fat që jemi bashkë , ti më thuaj gjurmo
kjo bukuri askund nuk gjendet, ti më thuaj kërko

kush lidhet për njeri, nëse njeriu nuk është i Tij
ti je e imja dhe çdoherë do jesh e imja vetëm për hir të Tij
do bredh si një meskin i epur gjithmonë për ty
mos merë forcë të më ndalësh që të më ikësh përsëri

kush fshihet në mua

kush fshihet në mua
një sërë fshehjesh u palëtuan
që si tufë valësh të më hidhnin
buzëdetit, buzëtharë nga etja të më përpinin
kush fshihet në mua
n’ kishte engjëj në gjoks
le të pëlcitnin thërrmijëshëm veprat
se pas çdo fshehje përbotshëmëri ka
kush fshihet në mua
në krahun e djathtë
flet i djathti që digjet në zjarr
nën flijimin e lazdruar me ujë të kulluar
kush fshihet në mua
kandili nga hiri i djegur që erëmonte
ethet në gjumë, fshehja i përshpejtonte
për djersëtarë të amanetit, askush më nuk ëndërronte
kush fshihet në mua
i dashuri i pinjollshëm lavdi pastë
dalldinë e kishte të derdhur në trastë
se në ahengje ishte i shoqëruar me kastë
kush fshihet në mua
ëndrra si kokërr xhevahiri, me dhé e mbuluar
s’janë këto fusha ende për ti plehëruar
ky ushqim i yni ende nuk është konsumuar
kush fshihet në mua
paraardhësit e fshehur që trokasin
janë njëmend të gjithë kur humbasin
me që flinin në pragun e agimeve tona!
kush fshihet në mua
imagjinata që blegëronte nëpër fusha
përroskat derdhen në lumenjtë ujëshuma
sjellin si shkumë lajmin me katrahura
kush fshihet në mua
qofshin njëmijë martesa të publikuara
një është që fshihet si e vetme në mua
dashuri e tillë asnjëherë nuk u shpalua